‘Dit is mijn team’, de penningmeester zegt het tijdens een bijeenkomst waarin we onze onderlinge samenwerking bespreken. Ik kijk ervan op en snap het in eerste instantie niet. ‘In mijn dagelijkse werk ben ik éénpitter en doe ik het alleen, maar hier doen we het samen. Dus dit is mijn team’.
Voor mij geldt hetzelfde kom ik, dankzij hem, achter. Mijn bedrijf draai ik nog altijd in mijn eentje, ook al heb ik achter de schermen veel hulp. Dan voelt het bestuurswerk inderdaad veel meer als teamwork. En dat zit ‘m niet alleen in het samenwerken en samen sturen. Ik ervaar het ook echt zo in de praktijk.
Eerder schreef ik al over de manier waarop we omgaan met elkaars kwaliteiten en tekortkomingen (inzet van de juiste talenten voor de juiste taak). Dat is één aspect van teamwork. Een ander aspect is dat je wat voor elkaar over hebt. En dat hebben we. Dan loopt het ene bestuurslid net even harder dan de ander. Speelt er bij iemand iets in de privé- of werkomgeving waardoor hij minder tijd beschikbaar heeft voor de club, dan houden we daar rekening mee.
Zo deed ik vorig jaar tijdelijk de portefeuille voetbal (het was even wennen… een vrouw op voetbalzaken, maar het kan echt) om onze voorzitter de ruimte te geven voor privézaken. Andersom heb ik anderhalf jaar geleden ook tijdelijk mijn bestuurswerk op een laag pitje gezet omdat ik werk-privé niet meer gecombineerd kreeg met het vrijwilligerswerk. In die periode is de voorbereiding en verslaglegging van vergaderingen mij uit handen genomen..
