Het contrast kon niet groter zijn. Op 2e Pinksterdag precies een jaar geleden werd ons heren 1 team, kampioen in de 3e klasse. Op diezelfde dag dit jaar gingen ze per kerende post terug naar die klasse: ze zijn rechtstreeks gedegradeerd.
Het feest vorig jaar was groots. De overwinning op Brummen smaakte goed, met vele AZC-supporters langs het veld bij de tegenstander. Er was blauwwitte rook, bloemen, medailles, zang, dans en bier. En vooral heel veel blije gezichten.
Wat vorig seizoen allemaal lukte, wilde dit seizoen in steeds minder mate. Soepel samenspel, doelpunten maken en wedstrijden winnen. Ergens onderweg kwam de klad erin.
Toen een paar wedstrijden geleden een 2-1 voorsprong in de 87e minuut vervolgens binnen vijf minuten veranderde in een 2-4 nederlaag tegen een rechtstreekse concurrent, voelde menigeen de bui al hangen. Helaas bleek werd die vrees bewaarheid, hoe wreed, op 2e Pinksterdag.
De sfeer was gelaten. Een enkeling had zichtbaar zwaar de pest in en anderen hebben er slecht van geslapen (eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik er daar een van was). Toch was er geen sprake van heftige emotionele uitbarstingen bij deze degradatie.
Terwijl de beleving van winst en verlies, feest en verdriet, euforie en teleurstelling nergens groter lijkt te zijn dan in de voetbal.
Neem nu de boosheid en frustratie bij de supporters van het inmiddels gedegradeerde FC Groningen. Die leidde tot dwarsbomen van de wedstrijd tegen Ajax. Of denk aan de tranen en de euforie van de Feyenoordsupporters toen hun club kampioen werd. De huldiging op de Coolsingel bracht vele Rotterdammers en fans van daarbuiten op de been.
Geen sport die zoveel mensen bijeen brengt en daarbij zoveel emoties laat zien als de voetbal, in positief en negatief opzicht.
Daarin schuilt ook meteen een kans. Als voetbalbeleving zoveel mensen wat doet, dan is dat een fantastische ingang om verandering op gang te brengen. Verander de wereld, begin bij de voetbal.
Het seizoen is met die degradatie voor AZC 1 voorbij. Dat geldt niet voor al onze teams. Zo heeft AZC 2 een periode gepakt en doen zij nog mee aan de nacompetitie voor promotie naar de reserve hoofdklasse. En dat terwijl ze flink wat leed hebben meegemaakt dit seizoen. Knappe prestatie!
Dus staan we komend weekend opnieuw langs de lijn om hen aan te moedigen (in Twello bij Voorwaarts). Zie ik je daar?
