Het gebeurt steeds vaker dat ik nog in of vlak na het weekend berichten ontvang over ongeregeldheden tijdens wedstrijden. Meestal krijg ik dan een appje of een belletje. Afgelopen weekend kreeg ik er ook een foto bij van een speler met een bloedneus. Ik werd er naar van.
Als secretaris ben ik de verbindende schakel tussen AZC en de tuchtafdeling van de KNVB. Het liefst besteed ik daar zo weinig mogelijk tijd aan, want de aanleiding is nooit leuk. Het kan gaan om gestaakte wedstrijden, gedoe bij het uitdelen van rode kaarten of een mensen (spelers, leiders of grensrechters) die zich bedreigd voelt.
Het valt mij op dat ik steeds vaker aan de bak mag. Vermoedelijk zijn we niet de enige club waar dit speelt, want het duurt ook steeds langer voordat de KNVB iets van zich laat horen. De laatste keer duurde het anderhalve maand voordat we gevraagd werden een rapport aan te leveren.
Er is duidelijk sprake van te veel van dit soort voorvallen op de voetbalvelden.
Ik prijs mezelf gelukkig dat we een goed draaiende commissie Fair Play hebben en veel bereidwilligheid bij de trainers en leiders om de zaken netjes af te willen handelen. Telkens weer zijn we erop gericht om de feiten naar boven te halen. Ook worden er evaluatieve gesprekken gevoerd om te kijken waar we zelf iets kunnen veranderen.
Dit jaar besteden we extra aandacht aan onze kernwaarde ‘respect’. Helaas is dat hard nodig! Bij onze club, in het amateurvoetbal én in de samenleving. We zijn per slot van rekening een weerspiegeling van de maatschappij.
