Ik weet niet hoe het met jou gaat, maar ik vind het nog altijd een moeilijke periode. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat ik nu met schrapende hoeven klaar zou staan om de ruimte die we krijgen, weer volop te pakken. Dat is niet het geval. Ik merk nog altijd een behoefte om naar binnen te gaan, om even niks te doen. Om alle acties die ik om mijn to-do-lijst heb staan, te laten voor wat het is. Hoe komt dat toch, heb ik me afgevraagd?
Om me heen lijk ik het bij meer mensen te zien: langzaam weer op gang komen. Een paar dingen doen om vervolgens weer terug te zakken in een vorm van apathie. Of is het iets anders? Je zou verwachten dat we massaal aan de slag gaan met datgene wat we zo lang hebben gemist. Dus dat de voetballers weer voluit gaan trainen en dat de leerlingen weer enthousiast naar school gaan. Toch zie ik dat niet. Ook mijn dagen zijn niet volledig gevuld en ik hink daarbij op twee gedachten. Wil ik terug naar het oude ritme of zijn er dingen die ik mee wil nemen naar het nu?
Nieuwe routines ontwikkelen
Eigenlijk blijf ik graag vast houden aan een aantal gewoonten die ik de afgelopen maanden heb opgebouwd. Zo ben ik vanaf eind maart dagelijks gaan wandelen. In eerste instantie om beweging te houden en buiten te zijn. Voor het eerst heb ik de lente heel bewust kunnen zien, horen en voelen: echt prachtig! Later merkte ik dat het fijn is om 1x per dag aan de gezinsdynamiek te ontsnappen: de combinatie van thuisonderwijs van twee pubers en twee thuiswerkende ouders viel nog niet mee. Inmiddels zijn de wandelingen vooral de momenten waarop ik gemakkelijk afstand neem en nieuwe inzichten krijg. Niet zelden ontstaan mijn blogs tijdens wandelingen langs water en bos.
Over het koesteren van herinneringen
De afgelopen periode heeft me ook een aantal dingen gekost. Ik miste het fysieke contact met mijn dierbaren meer dan ik ooit had gedacht. Als nuchtere Friezin verwachtte ik niet zo te hechten aan een knuffel, een schouderklop of elkaar zonder scherm in de ogen te kunnen kijken. Dat fysieke contact is nog steeds niet (volledig) terug en ik mis het enorm. Ook een cursus, die ik nu had zullen doen, is verplaatst waardoor ik het gevoel van saamhorigheid en verbondenheid dat ik daar altijd ervaar, vooral uit mijn herinnering moet halen.
Ben jij mild voor jezelf?
Bewustwording van wat de COVID-19 periode me heeft gekost (en nog altijd kost) en wat het me heeft opgeleverd, helpt me om te kijken waar ik nu sta. Het is belangrijk daar een portie mildheid richting jezelf aan toe te voegen. “Het is ok om me zo te voelen”, is een uitspraak die ik voor mezelf regelmatig herhaal.
Hoe staat het met jou? Ik kan je helpen om een werkhouding te ontwikkelen die gebaseerd is op jouw kracht en die je bovendien ook de rustmomenten biedt. Ik ga graag in gesprek met je. Je kunt me altijd mailen via ingrid@innerstrengths.nl of bellen via 06-515 86 147.
Hartelijke groet,
Ingrid Kramer.
