Ik ben erg, zeg gerust heel erg, van het ontwikkelen. Voor mij bestaat het leven kort samengevat uit de volgende elementen: eten, drinken, slapen en ontwikkelen. Voor mij hoort het erbij alsof het een basisbehoefte is.
Volgens mijn moeder is dat altijd al zo geweest. Ik was als kind altijd al nieuwsgierig en bezig met weer nieuwe dingen leren. Grappig dat zij dat zo zag. Zelf herinner ik het me helemaal niet zo. Voor mij was de schooltijd (lagere en middelbare school) vooral een optelsom van naar school, sporten, met vrienden omgaan en huiswerk doen (ook zo ongeveer in die volgorde).
Tijdens mijn studie Zweeds werd het voor mij ineens zichtbaarder, toen ik de vraag kreeg van mijn docent of ik ambitieus was. Ambitieus?! Ik?! Dat zag ik niet echt. Zij zag wat anders: iemand die twee studies deed, actief was in de studievereniging én het vakgroepbestuur, actief volleybalde en ook best nog een leuk studentenleven eropna hield. Het begon me door die opmerking te dagen.
Tijdens de eerste jaren van mijn loopbaan was ik ook niet vies van een opleiding of een stevige cursus. En vaak combineerde ik verschillende functies naast elkaar. Het waren in die periode veelal dingen die gericht waren op het ontwikkelen van kennis en vaardigheden. Laten we zeggen dat ze meer gericht waren op de ratio, het hoofd.
Langzaam maar zeker begon ik me ook te interesseren voor de meer intuïtieve kant van ontwikkelen. Noem het lichaamswerk, persoonlijke ontwikkeling of spiritualiteit. Ik heb de laatste tien jaar veel gedaan op dat vlak. Zag ik het eerder als iets wat weinig raakvlakken had met mijn loopbaan, gaandeweg ben ik in gaan zien dat niets minder waar is. Alles is met alles verbonden.
Zo kwam ik jaren geleden al eens in contact met Human Design. De reading die ik toen deed, heeft me flink op weg geholpen in zelfinzicht en zelfontwikkeling. Vervolgens heb ik het weer laten liggen, tot ik ontdekte dat er ook een zakelijke kant van Human Design is. En dat is erg interessant.
Ik leerde (opnieuw) dat ik een profiel heb waarin de cijfers 6/2 centraal staan. De 6 mag vanaf haar 50e van het dak af (dus het geleerde laten zien en tonen) en de 2 is een natuurtalent, maar ziet dat zelf niet zo. Voor mij is het ontwikkelen dus heel lang iets geweest dat ik zelf niet zag zoals ik hierboven beschreef.
Terwijl het zo dichtbij ligt, voor me ligt. Sterker nog, werken met mij betekent dat je onherroepelijk ook zelf in de ontwikkelstand komt. Juist omdat het voor mij zo vanzelfsprekend is, ontkom je er bij mij niet aan. Houd je daar niet van, dan zijn wij niet geschikt om samen te werken. Ben je er wel van, neem dan gerust vrijblijvend contact met me op om te kijken of we wat voor elkaar kunnen betekenen.
