‘Oh, je komt hier ook om te werken?’ Ik zit aan het ontbijt in mijn favoriete B&B en ben in gesprek met mijn buren. Ze hebben net uitgebreid verteld over hun fiets- en wandeltochten in de omgeving. En ze roemen (terecht) de kwaliteit van onze verblijfplaats. Ze gaan vandaag naar huis en vragen zich af of ze nogmaals zo’n fantastische plek gaan vinden.
Ik vertel dat ik daarom regelmatig terugkom. Het is vanwege de combinatie van een fijne plek en een inspirerende omgeving. Dat maakt het voor mij ideaal om het nuttige met het aangename te verenigen. Ik word ontzorgd, ben veel buiten én heb alle ruimte om te werken aan mijn bedrijf.
Het werkt telkens weer om inspiratie op te doen, juist als ik er voor kies om goed voor mezelf te zorgen. Toch gek dat ik me daar nog steeds af en toe schuldig over voel.
Vorig jaar gebeurde me hetzelfde. Toen ging ik in de meivakantie naar Stockholm en reed de hele afstand met de auto. Kilometerslange wegen tussen bossen en meren, langs mooi geverfde typisch Zweedse woningen. Heerlijk struinen door de stad op eilanden met continu uitzicht op het water. Beter wordt het niet.
Op die momenten heb ik de beste ingevingen en leg ik de basis voor een verdere stap in de ontwikkeling van mijn bedrijf. Alleen voelde dat toen niet zo; het besef kwam pas veel later.
Eén van die ingevingen was dat ik mijn bedrijf ook vanuit Zweden kan draaien. Het was zomaar een losse gedachte. Wat ik doe en waarmee ik mijn klanten help, is namelijk universeel zolang je de taal maar spreekt.
Niet dat ik meteen ga verhuizen, maar het idee helpt wel in het verruimen van mijn perspectief. Wil ik zo’n schaalsprong ooit mogelijk maken, dan is het bijvoorbeeld belangrijk om digitaal optimaal te kunnen werken. Dat betekent dus andere keuzes maken dan ik tot dan toe had gedaan.
Ook nu merk ik opnieuw dat de lange wandelingen langs de zee en door de duinen me goed doen. De gastvrijheid in de B&B en de tiptop verzorgde accommodatie doen de rest.
Alles wat ik bedacht had voor mijn bedrijf te doen, lukt hier dan ook zo snel als sneeuw voor de zon verdwijnt. Acties die al lang liggen, doe ik hier in een half uur of korter. Columns schrijven, nieuwe blogs bedenken, samenwerkingen vormgeven of keuzes maken in een nieuw aanbod: ineens voelen ze niet langer als die lastige to do’s die ook nog even moeten.
Dus stap ik zo op de fiets om een juttersmuseum te bezoeken en wandel ik daarna over het strand; me realiserend dat het schuldgevoel daarover wel wat minder mag. Ik weet inmiddels hoe effectief het is om goed voor jezelf te zorgen én los te laten. Dan komen de ideeën, de energie en de acties vanzelf!
