Regelmatig betrap ik me erop dat ik in mijn hoofd al verder ben met mijn plannen. Sterker nog, soms heb ik al gezien hoe het moet. Of wat we te doen hebben. Of heb ik een plaatje in mijn hoofd van het eindresultaat. Helemaal mooi natuurlijk, maar ook dodelijk vermoeiend als je erachter komt dat de rest niet meekan in je tempo.
Herken je dat? Dat je enthousiast je ideeën deelt met teamleden of collega’s en dat je een meewarige blik krijgt? Dan ben je vast een snelle denker én een voorloper.
Veel snelle denkers lopen voorop in hun ideeënvorming en leggen verbanden die anderen niet zien. Als je dat kunt, dan is het logisch dat je voor de troepen uit loopt. Dan ben je een pionier, maar dat zien snelle denkers vaak niet zo. Ze zien niet dat ze met hun ideeën en inzichten mensen verder kunnen brengen in hun denken of vergezichten kunnen schetsen die anderen nog niet hebben gezien. Ze vinden het doodnormaal wat er in hun hoofd gebeurt en daarom associëren ze voorloper en pionier vooral met trendwatchers of visionaire types. En zó zien ze zichzelf niet.
Eigenlijk zou ik mezelf dat etiket ook niet opplakken, maar ik kan niet ontkennen dat ik regelmatig wel zie hoe het verder moet. Dat als we vastzitten, dat ik juist zie hoe we eruit komen. Dat wanneer er in het hier en nu iets gebeurt, dat ik dan zie wat het effect is voor de toekomst. En dat ik ook nog zie wie en wat ik ervoor nodig heb om er te komen. Op het moment dat ik dat uitspreek, bied ik anderen perspectief. En daarmee loop ik dan dus vóór op de rest.
Dus ben jij zo’n snelle denker, maar vind jij jezelf geen voorloper? Heroverweeg dan dat beeld van jezelf. Ik denk namelijk dat je wel degelijk perspectieven biedt aan anderen en in mijn ogen ben je dan een pionier! En daarmee help je anderen verder. Mooi toch?!
