‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt’, was getekend Johan Cruijff.
De afgelopen jaren heb ik veel quotes gedeeld. Gewoon omdat ze mij inspireren én omdat ik ze vaak zag op een moment dat ik die inspiratie wel kon gebruiken. En wat goed is, geef je door. Dat is één van mijn levensmotto’s.
Maar wat de één uit een citaat haalt, hoeft de ander niet te inspireren. We zijn allemaal verschillend per slot van rekening en dat is maar goed ook (iets met eenheidsworst en allemaal hetzelfde gaan doen; dat lijkt mij eerder voer voor oorlog).
Citaten werken voor mij als ze iets blootleggen wat ik zelf nog niet in de gaten had. Ik lees iets en ga dan even op de verwonderplek staan. ‘Hé, kun je er ook zo naar kijken?’ Of het kwartje valt op zijn plaats, net op het moment dat je iets leest of iemand iets zegt.
Zo sprak ik laatst een klant die na een reeks gebeurtenissen zijn goede gevoel voor zijn werk kwijt was geraakt. Hij vertelde me dat hij ineens iets leek te zien dat hem eerder niet was opgevallen. Daar waar het eerder vaak constructief en gezellig werken was, viel hem nu op dat collega’s het achterste van hun tong niet meer lieten zien. Het werd er onprettiger van.
‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.’
We nemen het onszelf vaak kwalijk als we gaandeweg tot andere inzichten komen. Stom dat je dat niet eerder hebt gezien. En nog vervelender vinden we het als we daar iemand anders voor nodig hebben. Dat wordt toch gezien als een zwaktebod.
Doodzonde vind ik het dat we zo streng zijn voor onszelf. Het is niet helpend en werkt zelfs vertragend.
Bovendien is er niks zo lastig om het te zien als je er midden inzit of er deel van uitmaakt. Niets zo lastig als je eigen blinde vlek zien. Dat geldt voor mij net zo goed als voor ieder ander.
Zo weet ik nog dat het boek Black Box denken van Matthew Syed mij pas echt de ogen opende over de impact van omgaan met fouten. Om te kunnen innoveren en succesvol te zijn, moet je je fouten durven erkennen zodat je ervan kunt leren. Zijn voorbeelden uit de luchtvaart, de rechtspraak, de ziekenhuiswereld en andere spraken zo tot de verbeelding dat ik het toen pas echt zag.
En dat is precies wat nodig is om te kunnen blijven groeien: nieuwe en andere perspectieven. Want je gaat het dus pas zien als je het doorhebt.
