Ik vind niet overal meteen wat van en ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet vinden.
Het zijn roerige tijden. In de media komen heel veel meningen voorbij, sommige genuanceerd, andere ongenuanceerd. De uitnodiging lijkt om overal wat van te vinden. Je moet ergens voor zijn of tegen. Je hoort in het linkse kamp of in het rechtse kamp thuis. Je bent woke of je bent het niet.
Eerlijk gezegd vind ik het lastig om mijn plek te vinden in deze wereld op dit moment. Het lijkt erop dat wanneer ik ergens vóór ben en daar een duimpje bij geef, dat ik dan meteen ook ergens tegen ben automatisch. Voor mij werkt het niet zo. Mijn brein en overtuigingensysteem zitten anders in elkaar.
Het overkomt me regelmatig dat ik me herken in een deel van het ene en een deel van het andere. Of als we het hebben over een bepaalde aanpak, dat ik op sommige momenten voor een strakke, duidelijke aanpak ben en op andere momenten voor een zachtere, meebewegende aanpak ben. Soms voelt het alsof dat er niet meer mag zijn, dat elke subtiliteit van tafel wordt geveegd.
Het gevolg is dat ik me meer op de achtergrond houdt, me terugtrek of stiller wordt. Terwijl ik ook wel zie, dat we meer gebaat zijn bij verbinding om de polarisatie tegen te gaan.
Ik heb me de laatste tijd afgevraagd of ik me meer uit zou moeten spreken en stevigere standpunten in zou willen nemen in het publieke debat. Om zo beter aan te sluiten op de huidige dynamiek in de samenleving. Ik kijk regelmatig met een blik van verwondering en bewondering naar mensen die zich duidelijk uitspreken. Ik kom echter tot de conclusie dat het domweg niet bij me past.
Wat past me wel? Dat het oké is om ergens nog niets van te vinden. En dat er ruimte is voor een mening met enige vorm van nuance.
Heb ik er toch nog wat van gevonden… 😊
