06–51586147 ingrid@innerstrengths.nl

Over focus, vrouwenvoetbal en voorbeeldgedrag

 

Als bestuurslid van voetbalclub AZC, die dit jaar haar 100-jarig jubileum viert, had ik laatst de eer mee te mogen met de AZC-girls naar Nederland – Noord-Ierland. Voor de niet-voetbalkenners onder ons, dat is een wedstrijd van de Nederlandse damesvoetballers, ook wel leeuwinnen genoemd. Wat een wedstrijd, wat een sfeer en vooral wat een voorbeeld voor hoe we met elkaar om kunnen gaan!

 

Positieve sfeer

Wat het eerste opviel bij binnenkomst in het stadion, is de sfeer en de samenstelling van het publiek. Veel gezinnen met kinderen, gekleed in oranje, luid zingend en dansend. Het deed me denken aan schaatstoernooien in Thialf die ik als kind vaak bezocht. Een grote mate van saamhorigheid en gezelligheid. De voetballers begonnen meteen fel aan de wedstrijd en binnen de kortste keren lag de eerste goal erin. Kort daarop nog eentje en tot aan de pauze hadden we al vier Nederlandse doelpunten gezien. Ook de pauze-act (twee mascottes en op de reservekeeper schietende kinderen) viel in de smaak bij het publiek. Uiteindelijk werd het 7-0 voor Nederland en na afloop liepen de leeuwinnen allemaal met gesigneerde voetballen rond het veld om ze uit te delen.

Kijk, zo zie ik het graag: positiviteit, dankbaarheid en betrokkenheid. En dan keer je met een tevreden gevoel huiswaarts.

Maar dat was niet het enige wat me opviel. De uren en dagen na de wedstrijd zag ik nog meer goed voorbeeldgedrag! Ik deel het graag met je.

 

Niet miepen

In de wedstrijd werden de Nederlandse voetballers hard getackeld. Geen enkele wanklank viel er tussen speelsters onderling. Ook de scheidsrechter en grensrechters deden hun werk en werden niet bekritiseerd. Er werd gevoetbald! Toen ik al lang en breed terug was en op een zaterdag langs de voetballijn van de J010-1 had gestaan en daar het nodige drama voorbij had zien komen, zag ik het korte interview met Lieke Martens bij de NOS. De interviewer vroeg haar naar een schop die een tegenstander had uitgedeeld. Lieke Martens wachtte even met antwoorden, waarop de interviewer vroeg of ze wist welke trap hij bedoelde. Tuurlijk wist ze dat, maar daar lette ze niet op. Dat kwam vaker voor, maar ze kwam om te voetballen en om te winnen. Later in het interview werd nog gesuggereerd dat er sprake zou moeten zijn van genoegdoening, omdat dezelfde tegenstander een eigen doelpunt maakte. Maar daar ging Lieke Martens niet in mee. De strekking van haar antwoord was dat je je vooral niet af laat leiden en gewoon doet waarvoor je gekomen bent. En ze gaf overduidelijk aan waar het om moet gaan: voetbal.

 

Een paar dagen later zag ik weer zo’n mooi voorbeeld en jawel, weer datzelfde vrouwenelftal. Dit keer kwam er in verschillende nieuwsmedia een foto voorbij van een versmald veld dat de volgende tegenstander van Nederland, Ierland, had gemaakt. De Ieren hadden het veld wat kleiner gemaakt, wat overigens volgens de regels wel toegestaan was. Dit keer kwam de éénregelige reactie van Sara Wiegman, de bondscoach van de dames: ‘zij willen punten pakken en hoe ze dat doen, maakt ze niks uit’. Om vervolgens over te gaan op de eigen strategie en de focus op dat wat er nodig is om de wedstrijd te kunnen winnen. Uiteindelijk wonnen de leeuwinnen ook die wedstrijd en natuurlijk zet dat kracht bij aan mijn verhaal.

 

Wat ik hier zo inspirerend vind, is het consequent houden van focus op een doel. Niks geen drama’s en niks niet bezighouden met randzaken ook al zijn die misschien op onderdelen onrechtvaardig, onfatsoenlijk of wat dan ook. Het goede voorbeeld geven door te ZIJN in plaats van er lang en oeverloos over te praten. Het is de kracht van dichtbij jezelf blijven en zo succesvol zijn in dat wat je doet!

 

Vriendelijke groet,

 

Ingrid Kramer

Partner in Eigenheid

 

 

× Stel hier je vraag