Ik heb een haat-liefdeverhouding met structuur. Het liefste geniet ik van de vrijheid en gun ik mezelf de ruimte om te veranderen als ik de behoefte voel of de situatie erom vraagt. Gebeurt er iets onverwachts, dan anticipeer ik daarop. Dat gaat me moeiteloos af.
Tegelijkertijd merk ik dat mijn continue geherprioriteer en flexibiliteit me regelmatig in de weg zit. Mijn agenda is regelmatig een wirwar aan afspraken en verandert met de dag. Ook ben ik niet altijd gemakkelijk te volgen als ik weer eens nieuwe ideeën heb of de prioriteiten verander.
Het vasthouden aan een vast patroon of structuur… ik blijf er een dubbel gevoel bij houden.
Laatst hoorde ik iemand zeggen dat je ook het beste van twee werelden kunt kiezen. Dat het geen ‘of-of’ is, maar dat ‘en-en’ ook heel goed kan. Je maakt een paar basisafspraken (met jezelf of anderen) waar je aan vast houdt en daaromheen kun je dan vrijelijk invullen hoe je het wilt hebben.
Ik ben er mee eens gaan experimenteren. Nu ben ik een groot voorstander van ‘keep it simple’, dus ik ben begonnen met twee vrije werkblokken per week. Uiteraard verschuiven die wel eens per dag, maar ik blijf vasthouden aan twee vrije werkblokken. Zo heb ik het beste van twee werelden: vrijheid én structuur.
Toen ik er nog eens wat langer over nadacht, zag ik ineens in dat ik hetzelfde doe met mijn klanten. In toenemende mate werk ik met een vast stappenplan of methodiek en tegelijkertijd ben ik flexibel in het bieden van maatwerk of het veranderen van afspraken. De combinatie van spontaniteit en het gemak hebben van structuur, bevallen me steeds beter.
Hoe is dat voor jou?
