Doodnormaal? Briljant!

“Dat is toch doodnormaal? Kan niet iedereen dat dan?” Ik voer op dit moment veel talentgesprekken en dan blijkt telkens weer dat je eigen kracht kennen nog niet zo vanzelfsprekend is. Want wat voor jezelf zo gewoon is, zie je zelden als iets unieks. En toch is dat precies wat het wel is: uniek!

Hoe kan het toch dat we onze eigen talenten, en hoe die werken, zo gemakkelijk over het hoofd zien? Dat komt omdat de dingen die je automatisch doet, onbewust zijn. Ze zijn daarmee een blinde vlek voor jezelf. 

Alles wat je automatisch goed afgaat, daar hoef je niet over na te denken. Het zijn je neurologische patronen, je eigen DNA. Het zijn die dingen waarin je excelleert zonder dat je het in de gaten hebt. Het zijn die dingen die je schouderophalend doet: ‘die doe je toch gewoon?’.

Zo ben ik goed in alternatieve scenario’s bedenken, maar ik doe dat zo snel dat ik er niet over communiceer. Ik weet namelijk binnen een ‘split second’ wat in de gegeven omstandigheden de beste keuze is of hoe een probleem het beste opgelost kan worden. Het klinkt bijna verontschuldigend maar dit is nu eenmaal wat ik heel goed kan. 

kun jij dat goed? Ik zie en hoor je nooit alternatieve scenario’s schetsen’. Ik snapte die opmerking eerst niet, maar nu zie ik dat het mijn eigen blinde vlek was die alles te maken heeft met mijn talent dat ik volautomatisch inzet.

Nu heb ik niet alleen dit talent om in te zetten, want ik combineer dat met andere talenten. Dat geldt voor iedereen. En juist die combinatie van talenten maakt mensen bijzonder, ook jou! Die combinatie van talenten kennen, geeft je de ruimte om gemakkelijker en beter onderbouwd de juiste plek te kiezen in een organisatie.

Dat is niet alleen voor jezelf prettiger, maar net zo goed voor iedereen in je (werk)omgeving!