Je ziet het om je heen gebeuren. Die collega-directeur of leidinggevende die moeiteloos de uitvoerende klussen voor zijn rekening neemt ondanks al je verzoeken om het te laten. Of die het heerlijk vindt om strategische opties uit te denken, terwijl zijn functie vraagt om teams te begeleiden en mensen met elkaar te verbinden. Het gebeurt ze keer op keer dat hun natuurlijke neiging een andere is dan het werk of de functie vraagt.
Herkenbaar? Dat komt omdat ze zich niet bewust zijn van wat ze moeiteloos briljant afgaat en dus ook onbewust het verkeerde werk of de verkeerde functie hebben gekozen.
We zijn van jongs af aan gewend om te sleutelen aan datgene wat we minder goed kunnen. Ga maar na hoe het was op school. Kinderen worden gestimuleerd om hogere cijfers te halen, om beter te worden in vakken die misschien wel totaal niet bij ze passen. Dan heb ik het nog niet eens over de opvoeding waarin ‘beter je best doen’ hoogtij vierde, hoe goed bedoeld ook om je tot grote hoogte te stimuleren.
En dat terwijl ieder mens een set aan unieke kwaliteiten en talenten heeft gekregen waarin je automatisch uitblinkt. Dat geldt niet alleen voor toptalenten of topsporters, maar voor ons allemaal. Het zijn de dingen die je schouderophalend doet, terwijl anderen vol bewondering staan te kijken hoe je dat toch telkens weer voor elkaar krijgt. Doordat het dingen zijn die je volautomatisch doet, sta je er niet bij stil dat daar juist je toegevoegde waarde ligt.
Dus die combinatie van het zelf moeilijk zien waarin je uitblinkt met de overtuiging dat je behoort te sleutelen aan dingen waar je niet goed in bent, maakt dat je collega-directeur of leidinggevende dingen blijft doen die niet bij zijn functie passen. Hij ziet het zelf niet of accepteert juist dat het erbij hoort.
En dat is jammer, voor hem, voor jou en degenen aan wie hij leidinggeeft. Want werk doen dat aansluit op de talenten van iemand zorgt ervoor dat ze automatisch excelleren. Dat ze met net zoveel energie de dag afsluiten als ze erin gaan ‘s ochtends. Dan geeft het werk hen niet alleen voldoening, maar geven ze ook nog eens het goede voorbeeld voor iedereen in hun werkomgeving.
Dus in plaats van genoegen nemen met een magere zeven, is voor iedereen een tien weggelegd! En dat zonder dat ze hoeven te sleutelen aan competenties die ze moeilijk afgaan.
