De keeper zetten we ook niet in de spits. En de centrumverdediger wil je niet op de 10-positie hebben. Zo gewoon als het is om in een voetbalteam te kiezen voor de juiste persoon op de juiste plek, des te lastiger is dat vaak in een vrijwilligersorganisatie.
Vrijwilligers zijn steeds lastiger te vinden, terwijl het verenigingsleven er niet zonder kan. Zonder vrijwilligers geen AZC, zo simpel is het. Het woord ‘vereniging’ zegt het al: samen de schouders eronder. Ons clublied doet daar nog een schepje bovenop. ‘Vooruit gij AZC’ers, pakt tezamen aan’.
In de strijd om meer vrijwilligers, gaat het regelmatig over het verplichten van taken. Ik geloof daar niet in. Alles wat een mens móet doen, roept weerstand op. Ik geloof wel in solidariteit en dat iedereen zijn of haar steentje bedraagt. Daarom past AZC als club ook zo goed bij mij.
Mijn bijdrage doe ik in het bestuur. Daar ben ik op mijn plek. Meer dan in de kantine bijvoorbeeld. Biertjes tappen of snoep verkopen is aan mij niet besteed, ik word er ongelukkig van.
Nee, zet mij aan een tafel met een groep mensen en ik pak graag de leiding. Of vraag mij naar mijn voetbalvisie en ik praat zo een half uur vol over hoe je via de voetbal de polarisatie in de samenleving vermindert. Zelfs voor een zaal vol mensen.
Ik prijs me gelukkig dat we bij AZC op deze manier samenwerken, in het bestuur voorop. Zo is de kans op een goed eindresultaat het allergrootst, net als bij een voetbalwedstrijd.
